Lie f desverdriet.info

Oproep voor hartverscheurende verhalen!
Heb je, na een breuk in je relatie, liefdespijn?
Schrijf je verhaal op en e-mail het naar roelvduijn@planet.nl Wij plaatsen je verhaal, als je wilt onder pseudoniem, graag en gratis in deze site! Je weet, opschrijven is beter worden. Maak het voor jezelf zo lang en precies als de vloed van je tranen.

Martins verdwenen droomvrouw

Martin (40) had als student rechten een hardnekkige vorm van liefdesverdriet, toen Willie hem “dumpte”. Het ging een aantal maanden op en af.
Niet langer dan een half jaar, maar Martin was tot over de oren verliefd.
Ze had het net uitgemaakt met haar vriend toen Martin en zij begonnen.
De vriend bleef nog achter haar aan lopen en toen zij Martin opzij zette, trouwde zij later met deze ex.

Gedurende de verhouding met Martin gedroeg zij zich zij vaak geprikkeld, vanwege haar twijfels. Ze zette Martin eruit, maar een paar weken later mocht hij toch weer binnen komen. Tenslotte deelde zij hem koudweg mee dat het niks zou worden tussen hen. Martin wentelde zich in het verdriet. Hij werd wantrouwend t.o.v. relaties.

Hij meent dat hij daarom kort daarop een goede kans heeft laten schieten om een droomvrouw te vinden, toen hij in de trein met iemand kennis maakte maar verzuimde haar telefoonnummer te vragen. Hij heeft er nu nog spijt van. Het liefdesverdriet voor de beide vrouwen was een half jaar intens en tien jaar lang overviel het hem op ongelukkige momenten.
Overigens was Martin een enig kind die zijn echte vader moest missen en door grootouders, moeder en stiefvader autoritair en kil was opgevoed. Nu en dan vond men hem leuk, dan weer werd hij naar believen…gedumpt. ...

Een jaar later heeft hij een vriendin gevonden, maar voor kort. Hij heeft later nooit samengewoond, alleen kortdurende relaties gehad. Een paar jaar later heeft hij opnieuw met Sandra, toen al getrouwd, afgesproken. Hij vond haar toen erg burgerlijk geworden. Een enkele maal heeft hij er met een vriend erover gepraat.


Zijn depressie leidde tot stopzetten van zijn studie. Hardlopen verminderde de
pijn. De geest raakt er leeg van en de pijn mindert.
De pijn van zijn jeugd hoopte zich op in zijn liefdesverdriet.

Boos was hij, verdrietig, van het gefrustreerde terugverlangen naar Willie.
Willie had alles wat hij in een vrouw zocht. Het lukte hem niet haar los te laten. Ook de vrouw uit de trein liet hem niet los. Om haar naam te achterhalen (ze had zich voorgesteld, maar hij was het vergeten) ging hij zelfs in hypnose, maar tevergeefs.
Hij had zich, zegt hij, in de trein met opzet meer geconcentreerd op een minder aantrekkelijke vrouw, omdat hij bang was met de eerste vrouw werkelijk in contact te komen.

Heeft hij, vraagt hij zich af, ooit van zichzelf gehouden? Een naargeestige jeugd ligt achter hem. Nooit kon hij het goed doen. Zo ontstond zijn bindingsangst. Als dat er niet was geweest had hij al lang een relatie gehad.
Zijn woede heeft hij amper geuit. Hij heeft niet duidelijk gezegd dat hij het een rotstreek vond, toen Willie hem liet zitten. Na Willie zag hij steeds duidelijker zijn bindingsangst. Hij ging er niet meer door nadenken. Het paste in de sombere stroom van mijn leven. Vanuit mijn negatieve zelfbeeld zag ik het als iets logisch.

Door de knauwen van zijn jeugd heeft hij zichzelf afgehouden van vrouwen.
Met z’n verstand probeerde hij zijn relaties te controleren, maar ging er niet met zijn gevoel in. Als er vrouwen op hem afkomen, verspert hij hen onmiddellijk de weg.
Hij gaat om conflicten heen.
Door over zijn relaties na te denken heeft hij meer inzicht in zijn jeugd gekregen.
Een mogelijke crisis heeft hij onderdrukt, zegt hij spijtig. Hij is er achtergekomen dat de ideale “treinvrouw” de functie heeft andere vrouwen te degraderen in zijn bewustzijn en zo ongevaarlijk te maken.
Waardoor ze benaderbaar zijn.

Heel veel hardlopen, doet Martin. Daardoor komen positieve hormonen in het bloed. Het is ontspanning. Hij heeft veel gegeten en is nu aan de mollige kant.